Alimenty Zielona Góra

Artykuł 128 mówi o obowiązku alimentacyjnym, który nakłada na krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo obowiązek dostarczania środków utrzymania i, w miarę potrzeby, środków wychowania. Oznacza to, że osoby takie, jak rodzice, dziadkowie, dzieci oraz rodzeństwo, są zobowiązane do wspierania finansowego swoich krewnych w pierwszym stopniu linii prostej (np. rodzice i dzieci) oraz rodzeństwa.

Artykuł 133 skupia się na obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec swoich dzieci. Rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, o ile dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie jego kosztów utrzymania i wychowania. Oznacza to, że rodzice mają obowiązek finansowo wspierać swoje dzieci, dopóki te nie są w stanie utrzymać się samodzielnie. Istnieją jednak pewne wyjątki, które pozwalają rodzicom na uchylenie się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, na przykład jeśli te świadczenia są dla nich nadmiernym obciążeniem lub jeśli dziecko nie dokłada starań, aby uzyskać możliwość samodzielnego utrzymania się.

Artykuł 138 wskazuje, że w przypadku zmiany okoliczności można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Oznacza to, że jeśli sytuacja finansowa stron ulegnie zmianie, można zwrócić się do sądu o zmianę ustaleń dotyczących alimentów, aby lepiej odzwierciedlały aktualne warunki życiowe i potrzeby uprawnionych do alimentacji.

Sąd ustala wysokość alimentów biorąc pod uwagę trzy główne czynniki: potrzeby uprawnionego, majątkowe możliwości zobowiązanego oraz jego zarobkowe możliwości. Jest to proces, w którym sąd starannie analizuje sytuację obu stron, aby sprawiedliwie określić kwotę alimentów. Istnieją sytuacje, gdy potrzeby dziecka przekraczają dochody rodzica zobowiązanego. W takim przypadku sąd musi rozważyć, czy rodzic ten, przy zaangażowaniu dodatkowych starań, jest w stanie sprostać obowiązkowi alimentacyjnemu. Jeśli odpowiedź jest pozytywna, sąd może zasądzić wyższe alimenty, nawet jeśli w chwili orzekania rodzic nie posiada tak wysokich dochodów. Zasada ta działa również w odwrotnym kierunku, co oznacza, że nawet jeśli rodzic płacący alimenty ma wystarczające środki, sąd bierze pod uwagę tylko te potrzeby dziecka, które są niezbędne dla jego prawidłowego rozwoju psychofizycznego.

Warto zaznaczyć, że nie istnieje stała „średnia” wysokość alimentów, ponieważ każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie. Choć często zasądzane kwoty mogą wydawać się zbliżone (np. 500 zł lub 1000 zł na dziecko), wynika to z podobnych dochodów rodziców oraz potrzeb dzieci, a nie z ogólnego trendu w orzecznictwie. Sąd dokładnie analizuje konkretne okoliczności każdej sprawy, aby wydać sprawiedliwe orzeczenie alimentacyjne.

Obowiązek alimentacyjny nie jest ograniczony terminem w wyroku alimentacyjnym, co oznacza, że nie określa on konkretnej daty zakończenia płatności alimentów. Osoba zobowiązana do płacenia alimentów musi monitorować swoją sytuację oraz sytuację uprawnionego do alimentów, aby ustalić, czy nadal istnieją podstawy do wykonywania tego obowiązku. Przykładowo, jeśli dziecko uzyskało dochody, które pozwalają na pokrycie jego potrzeb, to obowiązek alimentacyjny może przestać obowiązywać. W takim przypadku to rodzic lub strona zainteresowana musi złożyć pozew o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny ustał.

Jednakże nie zawsze osoba zobowiązana do płacenia alimentów ma wiedzę, że obowiązek ten ustał, co może prowadzić do płacenia alimentów przez wiele lat pomimo braku podstaw do ich wykonywania. W takich sytuacjach można złożyć pozew o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny ustał z datą wsteczną. Przykładem może być sytuacja, w której rodzic płacił alimenty na dziecko, które już pracuje i samo zaspokaja swoje potrzeby, ale rodzic nie miał tej informacji.

Warto również zaznaczyć, że obowiązek alimentacyjny nie jest automatycznie znoszony po osiągnięciu przez dziecko 18 roku życia. To, czy dziecko nadal potrzebuje wsparcia finansowego, zależy od wielu czynników, w tym od jego zdolności do samodzielnego utrzymania się oraz podejmowanych starań w celu osiągnięcia samodzielności. Sąd bierze pod uwagę zarówno przesłanki obiektywne (np. dostępność pracy), jak i wysiłek dziecka w dążeniu do samodzielności. Jeśli dziecko działa umyślnie w celu uniknięcia samodzielnego utrzymania się, sąd może znosić obowiązek alimentacyjny z datą wsteczną.

Warto zawsze skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w sprawach rodziny i alimentów, aby uzyskać indywidualną poradę dotyczącą swojej sytuacji.

Prawo do korzystania z funduszu alimentacyjnego przysługuje dziecku, które otrzymuje zasądzone alimenty od swojego rodzica (włączając w to również alimenty ustalone poprzez porozumienie zatwierdzone przez sąd), jeśli egzekucja tych alimentów zakończyła się niepowodzeniem. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego są udzielane dziecku do momentu ukończenia przez nie 18 lat.

Więcej informacji : Fundusz Alimentacyjny